فلوکستین یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) ضد افسردگی است. فلوکستین جذب سروتونین توسط سلول های عصبی (نورون ها) را مهار می کند و به افراد مبتلا به افسردگی، هراس، اضطراب یا علائم وسواس کمک می کند.
فلوکستین یک داروی نسخه ای است که برای درمان اختلال افسردگی اساسی، پرخوری عصبی (اختلال خوردن)، اختلال وسواس فکری-اجباری، اختلال هراس و اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) استفاده می شود.
فلوکستین گاهی همراه با داروی دیگری به نام اولانزاپین (Zyprexa) برای درمان افسردگی شیدایی ناشی از اختلال دوقطبی استفاده می شود. این ترکیب همچنین برای درمان افسردگی پس از آزمایش حداقل 2 داروی دیگر بدون درمان موفقیت آمیز علائم استفاده می شود.
اگر اولانزاپین (Zyprexa) را نیز مصرف می کنید، راهنمای دارویی Zyprexa و تمام هشدارها و دستورالعمل های ارائه شده همراه با آن دارو را مطالعه کنید.
هشدارها
اگر پیموزاید یا تیوریدازین نیز مصرف می کنید یا اگر تحت درمان با تزریق متیلن بلو هستید، نباید از فلوکستین استفاده کنید.
اگر در 14 روز گذشته از مهارکننده های MAO (مانند ایزوکاربوکسازید، رازاگیلین، سلژیلین، فنلزین یا ترانس سیپرومین) استفاده کرده اید، از فلوکستین استفاده نکنید. فلوکستین را با تزریق تیوریدازین، لینزولید، پیموزاید یا متیلن بلو استفاده نکنید.
قبل از مصرف فلوکستین، باید حداقل 14 روز پس از قطع یک مهارکننده MAO صبر کنید. شما باید 5 هفته پس از قطع فلوکستین صبر کنید تا بتوانید تیوریدازین یا MAOI مصرف کنید.
برخی از جوانان در اولین مصرف یک داروی ضد افسردگی افکار خودکشی دارند. نسبت به تغییرات خلقی یا علائم خود هوشیار باشید.
فلوکستین می تواند قضاوت، تفکر یا مهارت های حرکتی را مختل کند. هنگام کار با ماشین آلات احتیاط کنید.
هرگونه علائم جدید یا بدتر شده را به پزشک خود گزارش دهید، مانند: تغییرات خلق و خو یا رفتار، اضطراب، حملات پانیک، مشکلات خواب، یا اگر احساس می کنید تکانشی، تحریک پذیر، بی قرار، خصمانه، پرخاشگر، بی قرار، بیش فعال (ذهنی یا فیزیکی)، بیشتر افسرده، یا افکار خودکشی یا صدمه زدن به خود را دارید.
مصرف فلوکستین را بدون مشورت با پزشک خود قطع نکنید.
قبل از مصرف این دارو
اگر به فلوکستین حساسیت دارید، اگر پیموزاید یا تیوریدازین هم مصرف می کنید، نباید از این دارو استفاده کنید.
اگر در 14 روز گذشته از مهارکننده های MAO استفاده کرده اید، از فلوکستین استفاده نکنید. ممکن است یک تداخل دارویی خطرناک رخ دهد. مهارکننده های MAO عبارتند از: ایزوکاربوکسازید، لینزولید، تزریقی متیلن بلو، فنلزین، رازاگیلین، سلژیلین و ترانیل سیپرومین. قبل از مصرف فلوکستین، باید حداقل 14 روز پس از قطع یک مهارکننده MAO صبر کنید. شما باید 5 هفته پس از قطع فلوکستین صبر کنید تا بتوانید تیوریدازین یا MAOI مصرف کنید.
در مورد سایر داروهای ضد افسردگی که مصرف می کنید، به خصوص سلکسا، سیمبالتا، دزیرل، افکسور، لکساپرو، لووکس، اولپترو، پاکسیل، پکسوا، سیمبیاکس، ویبرید یا زولافت به پزشک خود اطلاع دهید.
برای اینکه مطمئن شوید فلوکستین برای شما بی خطر است، اگر تا به حال به پزشک خود بگویید:
• سیروز کبدی.
• مشکلات ادرار.
• دیابت؛
• گلوکوم با زاویه باریک.
• تشنج یا صرع.
• مشکلات جنسی.
• اختلال دوقطبی (افسردگی شیدایی).
• سوء مصرف مواد مخدر یا افکار خودکشی. یا
• الکتروشوک درمانی (ECT).
برخی از جوانان در اولین مصرف یک داروی ضد افسردگی افکار خودکشی دارند. پزشک باید در ویزیت های منظم پیشرفت شما را بررسی کند. خانواده یا سایر مراقبان شما نیز باید نسبت به تغییرات خلق و خو یا علائم شما هوشیار باشند.
افراد مسن ممکن است نسبت به اثرات فلوکستین حساس تر باشند.
اگر باردار هستید از پزشک خود در مورد مصرف فلوکستین سوال کنید. مصرف یک داروی ضد افسردگی SSRI در اواخر بارداری ممکن است باعث عوارض پزشکی جدی در نوزاد شود. با این حال، اگر مصرف داروی ضد افسردگی خود را متوقف کنید، ممکن است دچار عود افسردگی شوید. اگر باردار شدید فورا به پزشک خود اطلاع دهید. اگر باردار هستید، ممکن است نام شما در دفتر ثبت بارداری برای ردیابی اثرات فلوکستین بر جنین ذکر شود.
اگر در حال شیردهی هستید، اگر متوجه آشفتگی، بی قراری، مشکلات تغذیه یا افزایش وزن ضعیف در نوزاد شیرده شدید، به پزشک خود اطلاع دهید.