چگونه باید لووفلوکساسین مصرف کنم؟
تمام دستورالعمل های روی برچسب نسخه خود را دنبال کنید و همه راهنماهای دارو یا برگه های دستورالعمل در مورد لووفلوکساسین را بخوانید.
لووفلوکساسین را با آب، هر روز در یک زمان معین مصرف کنید. در حین مصرف لووفلوکساسین، مایعات اضافی بنوشید تا کلیه ها به درستی کار کنند.
می توانید قرص لووفلوکساسین را با یا بدون غذا مصرف کنید.
محلول خوراکی لووفلوکساسین (مایع) را با معده خالی، حداقل 1 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از غذا مصرف کنید.
داروی مایع را با دقت اندازه گیری کنید. از سرنگ دوز ارائه شده استفاده کنید یا از دستگاه اندازه گیری دوز دارو (نه قاشق آشپزخانه) استفاده کنید.
از لووفلوکساسین برای تمام مدت زمان تجویز شده استفاده کنید، حتی اگر علائم شما به سرعت بهبود یابد. نادیده گرفتن دوزها می تواند خطر ابتلا به عفونت مقاوم به دارو را افزایش دهد. لووفلوکساسین عفونت ویروسی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی را درمان نمی کند.
اگر یک نوبت را فراموش کنم چه اتفاقی می افتد؟
در اسرع وقت لووفلوکساسین را مصرف کنید، اما اگر تقریباً زمان نوبت بعدی فرا رسیده است، از نوبت فراموش شده صرفنظر کنید. دو دوز را در یک زمان مصرف نکنید.
هنگام مصرف لووفلوکساسین از چه چیزهایی باید اجتناب کنم؟
تا زمانی که بدانید لووفلوکساسین چه تأثیری بر شما خواهد داشت از رانندگی یا فعالیت های خطرناک خودداری کنید. واکنش های شما ممکن است مختل شود.
داروهای آنتی بیوتیکی می توانند باعث اسهال شوند که ممکن است نشانه عفونت جدید باشد. اگر اسهال آبکی یا خونی دارید، قبل از استفاده از داروی ضد اسهال با پزشک خود تماس بگیرید.
لووفلوکساسین می تواند باعث آفتاب سوختگی شما شود. از نور خورشید یا سولاریوم خودداری کنید. زمانی که در خارج از منزل هستید لباس محافظ بپوشید و از کرم ضد آفتاب (SPF 30 یا بالاتر) استفاده کنید. اگر پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید دچار سوزش، قرمزی، خارش، بثورات یا تورم شدید به پزشک خود اطلاع دهید.
چه داروهای دیگری بر لووفلوکساسین تأثیر می گذارد؟
برخی از داروها در صورت مصرف همزمان لووفلوکساسین می توانند اثربخشی بسیار کمتری داشته باشند. اگر هر یک از داروهای زیر را مصرف می کنید، دوز لووفلوکساسین خود را 2 ساعت قبل یا 2 ساعت پس از مصرف داروی دیگر مصرف کنید.
• آنتی اسیدهای حاوی منیزیم یا آلومینیوم (مانند Maalox، Mylanta یا Rolaids)، یا داروی زخم سوکرالفات (Carafate).
• دیدانوزین (Videx) پودر یا قرص های جویدنی. یا
• مکمل های ویتامین یا مواد معدنی که حاوی آلومینیوم، آهن، منیزیم یا روی هستند.
در مورد سایر داروهای خود به پزشک خود بگویید، به خصوص:
• تئوفیلین.
• یک دیورتیک یا “قرص آب”.
• داروهای ریتم قلب.
• انسولین یا داروهای خوراکی دیابت (قند خون خود را به طور منظم چک کنید).
• دارو برای درمان افسردگی یا بیماری روانی.
• داروهای استروئیدی (مانند پردنیزون).
• رقیق کننده خون – وارفارین، کومادین، جانتوون. یا
• NSAIDs (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) – آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin)، ناپروکسن (Aleve)، سلکوکسیب، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ملوکسیکام، و دیگران.