چگونه باید اسیتالوپرام مصرف کنم؟
اسیتالوپرام را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. تمام دستورالعمل های روی برچسب نسخه خود را دنبال کنید و همه راهنماهای دارو یا برگه های دستورالعمل را بخوانید. پزشک ممکن است گهگاه دوز مصرفی شما را تغییر دهد.
اسیتالوپرام را هر روز در زمان مشخصی، با یا بدون غذا مصرف کنید.
داروی مایع را با دقت اندازه گیری کنید. از سرنگ دوز ارائه شده استفاده کنید یا از دستگاه اندازه گیری دوز دارو (نه قاشق آشپزخانه) استفاده کنید.
ممکن است تا 4 هفته طول بکشد تا علائم شما بهبود یابد. به استفاده از دارو طبق دستور ادامه دهید و در صورت عدم بهبود علائم به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر تغییراتی در عملکرد جنسی دارید، مانند از دست دادن علاقه به رابطه جنسی، مشکل در ارگاسم، یا (در مردان) مشکلات نعوظ یا انزال، به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از مشکلات جنسی قابل درمان هستند.
پزشک شما باید پیشرفت شما را به طور منظم بررسی کند. کودکی که اسیتالوپرام مصرف می کند باید از نظر افزایش قد و وزن بررسی شود.
مصرف اسیتالوپرام را به طور ناگهانی قطع نکنید، در غیر این صورت ممکن است علائم ترک ناخوشایند داشته باشید. دستورالعمل های پزشک خود را در مورد کاهش دوز خود دنبال کنید.
اطلاعات دوز
دوز معمول بزرگسالان برای اختلال اضطراب فراگیر:
دوز اولیه: 10 میلی گرم خوراکی یک بار در روز. در صورت لزوم پس از حداقل 1 هفته از درمان به 20 میلی گرم یک بار در روز افزایش دهید
دوز نگهدارنده: 10 تا 20 میلی گرم خوراکی یک بار در روز
حداکثر دوز: 20 میلی گرم خوراکی یک بار در روز
اگر بیش از حد مصرف کنم چه اتفاقی می افتد؟
به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید یا با خط راهنمای Poison به شماره 1-800-222-1222 تماس بگیرید.
از چه چیزی باید اجتناب کرد
قبل از مصرف یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) مانند آسپرین، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، ناپروکسن (Aleve)، سلکوکسیب (Celebrex)، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ملوکسیکام و غیره از پزشک خود سوال کنید. استفاده از NSAID همراه با اسیتالوپرام ممکن است باعث کبودی یا خونریزی شما شود.
از الکل اجتناب کنید.
تا زمانی که بدانید اسیتالوپرام چه تأثیری روی شما خواهد گذاشت از رانندگی یا فعالیت های خطرناک خودداری کنید. واکنش های شما ممکن است مختل شود.
عوارض جانبی اسیتالوپرام
اگر علائم واکنش آلرژیک به اسیتالوپرام دارید: بثورات پوستی یا کهیر. دشواری در تنفس؛ تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو.
هرگونه علائم جدید یا بدتر شده را به پزشک خود گزارش دهید، مانند: تغییرات خلق و خو یا رفتار، اضطراب، حملات پانیک، مشکلات خواب، یا اگر احساس می کنید تکانشی، تحریک پذیر، بی قرار، خصمانه، پرخاشگر، بی قرار، بیش فعال (ذهنی یا فیزیکی)، بیشتر افسرده، یا افکار خودکشی یا صدمه زدن به خود را دارید.
اگر موارد زیر را دارید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:
• تاری دید، دید تونلی، درد یا تورم چشم، یا دیدن هاله در اطراف چراغ ها.
• افکار مسابقه ای، رفتار غیرمعمول ریسک پذیر، احساس شادی یا غم شدید.
• درد یا سوزش هنگام ادرار کردن.
• (در کودکی که اسیتالوپرام مصرف می کند) کندی رشد یا افزایش وزن.
• سطوح پایین سدیم در بدن – سردرد، گیجی، تکلم، ضعف شدید، استفراغ، از دست دادن هماهنگی، احساس بی ثباتی. یا
• واکنش شدید سیستم عصبی – ماهیچه های بسیار سفت (سفتی)، تب بالا، تعریق، گیجی، ضربان قلب سریع یا ناهموار، لرزش، احساس بیهوش شدن.
در صورت داشتن علائم سندرم سروتونین مانند: بیقراری، توهم، تب، تعریق، لرز، ضربان قلب سریع، سفتی عضلات، پرش، از دست دادن هماهنگی، حالت تهوع، استفراغ یا اسهال، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
عوارض جانبی رایج اسیتالوپرام ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• ادرار دردناک.
• سرگیجه، خواب آلودگی، خستگی، ضعف.
• احساس اضطراب یا آشفتگی.
• افزایش حرکات عضلانی، احساس لرزش.
• مشکلات خواب (بی خوابی)؛
• تعریق، خشکی دهان، افزایش تشنگی، از دست دادن اشتها.
• حالت تهوع، یبوست.
خمیازه کشیدن.
• خونریزی بینی، قاعدگی های سنگین. یا
• کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی، یا مشکل در ارگاسم.